-
1 przyrzeczenie
сущ.• залог• зарок• клятва• обет• обещание* * *przyrzeczeni|e☼ 1. обещание;dotrzymać \przyrzeczeniea сдержать обещание;
2. юр. присяга ž+1. zapewnienie, obietnica
* * *c1) обеща́ниеdotrzymać przyrzeczenia — сдержа́ть обеща́ние
2) юр. прися́га żSyn:zapewnienie, obietnica 1)
См. также в других словарях:
przyrzeczenie — n I 1. rzecz. od przyrzec. 2. lm D. przyrzeczenieczeń «to, co zostało przyrzeczone; obietnica, zapewnienie, ślubowanie» Uroczyste przyrzeczenie. Przyrzeczenie harcerskie. Złożyć, dać komuś przyrzeczenie. Dotrzymać, nie dotrzymać przyrzeczenia.… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
dochować — dk I, dochowaćam, dochowaćasz, dochowaćają, dochowaćaj, dochowaćał, dochowaćany dochowywać ndk VIIIa, dochowaćowuję, dochowaćowujesz, dochowaćowuj, dochowaćywał, dochowaćywany «przechować do pewnego czasu, do końca» Dochować w całości depozyt.… … Słownik języka polskiego
złamać — dk IX, złamaćmię, złamaćmiesz, złam, złamaćał, złamaćany 1. «nacisnąwszy, przycisnąwszy, uderzywszy rozdzielić, rozerwać coś na (dwie) części; przełamać, rozłamać» Złamać nartę. Złamać kij, laskę. Złamać pieczęć. Wicher złamał drzewo. Złamana… … Słownik języka polskiego